ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ. Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997. Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι:
Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη.
Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.
Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 - 1.200.000 ανθρώπους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με το υπόμνημά του στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες, στη Θράκη και στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000, στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000.
Η τύχη των ελληνικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ύπαρξης της, συνδέεται άμεσα με την κορύφωση του τουρκικού εθνικισμού, όπως εκφράστηκε από την ιδεολογία των Νεότουρκων.
Ώρα 05:30 το πρωί. Οι σειρήνες πολέμου ηχούν σε ολόκληρο το νησί.
Ήταν μόλις πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα που έγινε στην μεγαλόνησο και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις εισβάλουν για να φέρουν…την ειρήνη όπως είπαν! Βρήκαν δηλαδή την αφορμή που έψαχναν για χρόνια για να καταλάβουν την Κύπρο. Το ημερολόγιο έδειχνε 20 Ιουλίου του 1974.
Ώρα 05:30 το πρωί. Οι σειρήνες ηχούν και πάλι σε ολόκληρη την Κύπρο. Για να μας θυμίσουν ότι χιλιάδες Κύπριοι εξαναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους και χιλιάδες σκοτώθηκαν! Ενώ αρκετοί παραμένουν ακόμη αγνοούμενοι μέχρι σήμερα με την Τουρκία να κωφεύει στις εκκλήσεις για τον εντοπισμό τους.
Πέρασαν κιόλας 49 χρόνια! Για αυτούς που το έζησαν μοιάζει σαν χτες. Μοιάζει σαν ένας εφιάλτης.Από τότε μέχρι σήμερα έγιναν δεκάδες συνομιλίες για επίλυση του κυπριακού χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Συνομιλίες, δημοψηφίσματα, εκθέσεις ιδεών και ένα πρόβλημα που παραμένει άλυτο και με τους περισσότερους να αμφιβάλλουν αν θα υπάρξει ποτέ λύση. Και τώρα Ερντογάν και Τατάρ επιμένουν σε μια λύση δύο κρατών ενώ προχωρούν σε προκλητικές κινήσεις στα Βαρώσια αλλά και σε άλλες κατεχόμενες περιοχές.
Το χρονικό της εισβολής
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ης Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).
Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.
Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη. Παρ’ ότι το ελληνικό Πεντάγωνο (χούντα) γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν. Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11 το πρωί. Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο τη σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.
Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (ελληνοκύπριους και ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστών.
Στην Αθήνα, η δικτατορική κυβέρνηση της χούντας, αιφνιδιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων αρχίζει να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο.
Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ, συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης σε οργίλος ύφος απευθύνεται προς τον Σίσκο «Μας εξαπατήσατε… Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον!» και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Έκτοτε, τα ίχνη του αόρατου δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο στη διάρκεια της ημέρας μάταια αναζητεί αρμόδιο για συνομιλίες.
Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του «Αττίλα» είναι χλιαρή.
Την επομένη, 21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος. Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.
Την ίδια μέρα, σημειώνεται δραστηριοποίηση του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής. Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου.
Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας.
Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακα της Λευκωσίας.
Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα τα διεθνή πρακτορεία μετέδιδαν την καθεστωτική αλλαγή στην Αθήνα. Η πτώση του στρατιωτικού καθεστώς και η μεταβίβαση της εξουσίας στους εξόριστους πολιτικούς ήταν γεγονός.
Την 24η Ιουλίου, κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ορκίστηκε στην Αθήνα, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Παράλληλα στην Κύπρο τα γεγονότα υποχρέωσαν τον Νίκο Σαμψών να παραιτηθεί. Πρόεδρος ανάλαβε ο Γλαύκος Κληρίδης.
Στις 25 Ιουλίου 1974, άρχισαν στην Γενεύη οι ειρηνευτικές συνομιλίες για την Κύπρο, μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών των τριών εγγυητριών χωρών της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (Μαύρος, Γκιουνές, Κάλαχαν).
Στο τέλος των συνομιλιών, στις 30 Ιουλίου, υπέγραψαν διακήρυξη, τα κύρια σημεία της οποίας ήταν:
Η μη επέκταση των περιοχών που είχαν κάτω από τον έλεγχό τους οι αντίπαλες δυνάμεις.
Η εγκαθίδρυση ζωνών ασφαλείας μεταξύ των αντιμαχομένων
Η εκκένωση των Τουρκικών θυλάκων από την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ
Το δικαίωμα να διαθέτουν οι δύο πλευρές δική τους αστυνομία και δυνάμεις ασφαλείας
Η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με συμμετοχή Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για οριστική διευθέτηση του Κυπριακού.
Εάν σκοπός της Τουρκίας μέσω της εισβολής ήταν ό,τι είχε ανακοινώσει και ισχυρίζεται μέχρι σήμερα, δηλαδή ότι δεν πρόκειται περί εισβολής αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στη πριν του πραξικοπήματος κατάσταση, η εισβολή έπρεπε να σταματήσει εδώ. Τα σχέδια των Τούρκων όμως ήταν άλλα.
Κύπρος: 49 χρόνια από την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974
Σαράντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, που έμελλε να σφραγίσει για πάντα το μέλλον του νησιού.
Με εκδηλώσεις μνήμης και τις δέουσες τιμές, η Κυπριακή Δημοκρατία τιμά τους πεσόντες, ανήμερα της 49ης μαύρης επετείου της απόβασης των Τούρκων στις 20 Ιουλίου 1974 στην παραλία Πέντε Μίλι της Κερύνειας, που πραγματοποιήθηκε πέντε ημέρες μετά το πραξικόπημα κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Νωρίς το πρωί ήχησαν για ακόμη μία φορά οι σειρήνες σε όλη την ελεύθερη Κύπρο με το σύνθημα της έναρξης συναγερμού.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, συνοδευόμενος από μέλη του υπουργικού συμβουλίου, θα παραστεί, αρχικά, στις 08:00 σε επίσημη δέηση στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας και ακολούθως, στις 10:00, στο ετήσιο μνημόσυνο για όσους έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή, στον Καθεδρικό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα, στη Λευκωσία.
Την ελληνική κυβέρνηση εκπροσωπεί ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Χαρδαλιάς, ο οποίος βρίσκεται στην Κύπρο και θα παραστεί στην επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των Πεσόντων Αξιωματικών και Οπλιτών, στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Μακεδονίτισσας και στο Μνημόσυνο Πεσόντων κατά την τουρκική εισβολή, στον Ι.Ν. Αποστόλου Βαρνάβα, στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου.
Σε ομιλία του, το βράδυ της Τετάρτης 19 Ιουλίου, στο Πανόραμα Αγνοουμένων στον Κόρνο, ο κ. Χριστοδουλίδης αναφέρθηκε στις προσπάθειες για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, ενώ καλωσόρισε τους εξ Ελλάδος συγγενείς αγνοουμένων, δηλώνοντάς τους ότι "η σκέψη μας, εδώ και 49 χρόνια, βρίσκεται και στους δικούς τους, τους δικούς μας ανθρώπους. Η μνήμη μας επιστρέφει και στους άνδρες της ΕΛΔΥΚ, που στις 22 Ιουλίου, μετά από αντεπίθεση, έφτασαν μέχρι το Κιόνελι, επιφέροντας σοβαρές απώλειες στα τουρκικά στρατεύματα.
Η μνήμη, φοβερή και αδυσώπητη, επιστρέφει και στη γεμάτη πόνο και θάνατο τοποθεσία του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Εκεί όπου στις 14 Αυγούστου 1974 ξεκίνησε η φονική και άνιση μάχη, εφάμιλλη εκείνης των Θερμοπυλών. Εκεί που οι δικοί σας άνθρωποι, τα δικά μας παιδιά και οι δικοί μας ήρωες, έδωσαν την ύστατη μάχη, γνωρίζοντας -και το γνώριζαν πάρα πολύ καλά- ότι ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος.
Σαράντα εννέα χρόνια μετά δεν ξεχνούμε. Τιμούμε και αναζητούμε τους πεσόντες και αγνοουμένους μας. Και άκουσα πριν κάποιες εκφράσεις διαμαρτυρίας και θέλω, ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αναλάβω την ευθύνη για όλες τις κυπριακές κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα για την πίκρα, για τη δυσαρέσκεια, για όλα αυτά που νιώθετε ότι ως Πολιτεία δεν έχουμε ανταποκριθεί".
Νωρίτερα, σε δηλώσεις του, ο κ. Χριστοδουλίδης εξέφρασε την αποφασιστικότητα, τη σοβαρότητα και τον ρεαλισμό, σύμφωνα με τα οποία επιθυμεί να προχωρήσει σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, ενώ τόνισε πως θα πράξει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες για "σπάσιμο" του αδιεξόδου, επανέναρξη των συνομιλιών και επίλυση του Κυπριακού.
CNBC: Ελλάδα, η διαχρονικά αγαπημένη! Επτά μη συμβατικοί προορισμοί για το 2023
07/092023
Σύμφωνα με το ενημερωτικό δίκτυο, η Ελλάδα κατατάσσεται σταθερά μεταξύ των δέκα κορυφαίων προορισμών για διακοπές στην Ευρώπη. Ήλθε όμως η ώρα να στρέψει τους τουρίστες της σε λιγότερο διαδεδομένα μέρη. «Θέλουμε να προχωρήσουμε πέραν του μοντέλου ήλιος – θάλασσα και για τον λόγο αυτό προωθούμε πιο μακρινές τοποθεσίες» εξηγεί η Γ.Γ. Τουριστικής Πολιτικής και Ανάπτυξης του Υπουργείου Τουρισμού Ολυμπία Αναστασοπούλου. «Επιπλέον των καθιερωμένων, αναμένεται για το 2023 και ενίσχυση από αγορές όπως του Καναδά και της Ινδίας», συμπλήρωσε η Προϊσταμένη Δ/νσης Τουριστικής Προβολής του ΕΟΤ, Ελένη Μητράκη.
Στη συνέχεια και έπειτα από προγραμματισμένες ενημερωτικές επαφές με εκπροσώπους Δήμων στην έκθεση ITB 2023, το δημοφιλές μέσο καταλήγει σε επτά μοναδικούς προορισμούς της Ελλάδας για εμπειρίες «εκτός της πεπατημένης». Στην πρώτη θέση κατατάσσεται η Κάλυμνος που αποτελεί τον παράδεισο των αναρριχητών. Ακολουθεί η Ίος που εμφανίζεται ανανεωμένη τα τελευταία χρόνια, αναδεικνύοντας την πλούσια ιστορία και τη φύση της. Η Σκόπελος θεωρείται η απόλαυση των φίλων του Mamma Mia, η Άνδρος έχει καθιερωθεί ως το αγαπημένο «καταφύγιο» των περιπατητών και η Αστυπάλαια είναι η νήσος της καινοτομίας. Επιπλέον, οι Λειψοί ξεχωρίζουν ως η «Πολυνησία» του Αιγαίου και η Αλόννησος προσφέρει μοναδικές εμπειρίες σε αυτοδύτες και φυσιολάτρες.
Εκπρόσωποι των προορισμών της προτεινόμενης λίστας ανέφεραν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Τα τελευταία χρόνια έχουμε θέσει προτεραιότητα να προβάλλουμε νέες πτυχές της Ίου όπως η ιστορία, ο πολιτισμός και ο αθλητικός τουρισμός. Φεστιβάλ και αθλητικές διοργανώσεις προσελκύουν το ταξιδιωτικό κοινό από Ελλάδα και εξωτερικό», σημείωσε ο Δήμαρχος Ιητών Γκίκας Γκίκας.
Ο Δήμαρχος Λειψών Φώτης Μάγγος επισημαίνει πως «οι Λειψοί εδραιώνονται στον τουριστικό “χάρτη” της Ελλάδας. Δεν προωθούμε κάτι επιτηδευμένο ή στημένο αλλά μία νέα στάση ζωής γεμάτη αυθεντικότητα, φύση και ποιότητα υπηρεσιών. Εξωτικοί γάμοι, τοπική κουζίνα, activities και παραλίες εξωπραγματικής ομορφιάς χωρίς οργανωμένες ξαπλώστρες, κάνουν τη διαφορά».
«Η Αλόννησος έχει δημιουργήσει τη δική της ταυτότητα. Το μεγαλύτερο φυσικό θαλάσσιο πάρκο της Μεσογείου, το πρώτο υποβρύχιο μουσείο της Ελλάδας αλλά και καινοτομίες μας όπως οι υποβρύχιοι γάμοι “ταξιδεύουν” το νησί μας σε όλο τον πλανήτη», δήλωσε ο Δήμαρχος Αλοννήσου, Πέτρος Βαφίνης.
«Αναδεικνύουμε την πανέμορφη Αστυπάλαια ως το νησί με τον διττό χαρακτήρα. Από τη μία πλευρά το πλούσιο παρελθόν της αντανακλάται στα ιστορικά μνημεία, τις παραδόσεις, τους γραφικούς οικισμούς και την τοπική κουζίνα και από την άλλη πλευρά, το μέλλον του τουρισμού αποκαλύπτεται μέσα από πρωτοποριακές δράσεις βιωσιμότητας για την προστασία του περιβάλλοντος και του απαράμιλλου φυσικού κάλλους», ανέφερε ο Δήμαρχος Αστυπάλαιας Νίκος Κομηνέας.
«Στη Σκόπελο, γινόμαστε δημιουργικοί, μετατρέποντας κάθε πλεονέκτημα του προορισμού σε μια νέα δραστηριότητα. Mamma Mia εκδρομές, μαθήματα μαγειρικής και νέες ποδηλατικές διαδρομές γνωρίζουν την αποδοχή του ταξιδιωτικού κοινού από πλήθος αγορών εντός και εκτός Ευρώπης», πρόσθεσε η Πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Σκοπέλου Ιωάννα Ευσταθίου.
«Με “αιχμή του δόρατος” τον αναρριχητικό τουρισμό καθώς και τα άλλα χαρακτηριστικά που αναδεικνύουμε σε διεθνή μέσα όπως καταδύσεις, γαστρονομία, παραδόσεις και φυσικές ομορφιές, η Κάλυμνος γίνεται “μαγνήτης” για χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο. Η σεζόν στο νησί των σφουγγαράδων είναι διευρυμένη, από Μάρτιο μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου», τόνισε ο Δήμαρχος Καλυμνίων Δημήτρης Διακομιχάλης.
«Η Άνδρος διαθέτει σημεία υπεροχής τα οποία και προβάλλουμε με στόχο την ενίσχυση της εξωστρέφειας του προορισμού. Άγρια φύση, εξωτισμός, πεζοπορία, μουσεία με παγκόσμια ακτινοβολία και γαστρονομία δημιουργούν εμπειρίες, μόλις δύο ώρες από την Αθήνα», ανέφερε σε δήλωση του ο Δήμαρχος Άνδρου Δημήτρης Λοτσάρης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού αναφέρεται στα βίαια, μαζικά, φονικά γεγονότα, της δεύτερης και της αρχής της τρίτης δεκαετίας του 20ου αι., που συνέβησαν στην καταρρέουσα τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, μέχρι τη δημιουργία του σύγχρονου τουρκικού κράτους, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυσική εξόντωση, τον αφανισμό, τον εκτοπισμό και την εκρίζωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές τους εστίες.
Η Βουλή των Ελλήνων, στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αναγνώρισε επίσημα τη Γενοκτονία των Ποντίων από το τουρκικό κράτος και ψήφισε ομόφωνα τον ορισμό της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με τον νόμο 2193/1994.
Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως "Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο". Το 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως "ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος".
Πέρα από το ελληνικό κράτος ο διωγμός των Ποντίων αναγνωρίζεται επισήμως ως γενοκτονία από την Κύπρο, την Αρμενία, την Σουηδία, ορισμένες ομοσπονδιακές δημοκρατίες της Ρωσίας, εννέα πολιτείες των ΗΠΑ (Φλόριντα, Τζώρτζια, Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη, Πενσυλβάνια, Νότια Καρολίνα, Ρόουντ Άιλαντ και από τις 11/9/2019 Καλιφόρνια, ενώ υπάρχει σαφής αναφορά -κατά κάποιο τρόπο αναγνώριση- σε γενοκτονία Ελλήνων και από την πολιτεία της Αλαμπάμα), τη βουλή της αυστραλιανών πολιτειών της Νότιας Αυστραλίας και της Νέας Νότιας Ουαλίας, την Αυστρία (ακολουθούμενη λίγες ημέρες αργότερα από το Δήμο της Βιέννης) και την Ολλανδία. Στον Καναδά οι πόλεις Οττάβα και Τορόντο έχουν αναγνωρίσει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας.
Η Ποντιακή γενοκτονία έχει οριστεί και αναγνωριστεί από τη Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (IAGS), ενώ έχει τύχει αναγνώρισης και από αρκετές διεθνείς οργανώσεις και φορείς, όπως οι Ευρωπαίοι Δημοκράτες Φοιτητές. Τέλος ψηφίσματα της Γερουσίας των ΗΠΑ κάνουν αναφορά σε γενοκτονία κατά Ελλήνων
Πρόκειται μια ημέρα, όχι μόνο μνήμης, αλλά και θλίψης, για τις ψυχές των 353.000 ανθρώπων που ζητούν δικαίωση από τη διεθνή κοινότητα.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το κίνημα των Νεότουρκων και των εθνικιστών του Κεμάλ κατά την περίοδο 1914-1923, κατέληξαν στην εξαφάνιση του ελληνικών κοινοτήτων από την περιοχή όπου διαβιούσαν επί τρεις χιλιετίες.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για αυτές τις πράξεις των Νεότουρκων ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων σύμφωνα με τις περισσότερες Ελληνικές, αλλά και κάποιες ξένες, πηγές υπολογίζεται σε πάνω από 300.000 (το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα). Υπάρχουν ωστόσο και άλλες μεμονωμένες πηγές που κατεβάζουν τα θύματα σε περίπου 100 ως 150 χιλιάδες άτομα Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.
Σήμερα, Πέμπτη 18 Μαΐου 2023, Διεθνή Ημέρα Μουσείων, η είσοδος στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τα μνημεία που υπάγονται στο Δημόσιο (Υπουργείο Πολιτισμού) είναι ελεύθερη.
Ως κεντρικό θέμα στον φετινό εορτασμό είναι το: "Μουσεία, Αειφορία και Ποιότητα Ζωής".
Σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), με την επιλογή του θέματος αυτού το ICOM επιθυμεί να αναδείξει τον ρόλο και τη δύναμη των μουσείων να συμβάλλουν στην επίτευξη των στόχων της αειφορίας και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής του κοινωνικού συνόλου.
Επίσης, το ΔΣ του Ελληνικού Τμήματος του ICOM επέλεξε το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, ως τιμώμενο φορέα για το 2023, εκτιμώντας ιδιαίτερα το επιστημονικό, εκπαιδευτικό και ευρύτερα πολιτιστικό έργο που επιτελεί, καθώς και τη συμβολή του στην προαγωγή των εικαστικών τεχνών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Σημειώνεται ότι την ημέρα του εορτασμού, η είσοδος είναι ελεύθερη στα δημόσια μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, ενώ πολλά μουσεία, δημόσια και μη, διοργανώνουν πλήθος εκδηλώσεων όχι μόνο τη συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά και γύρω από αυτήν.
Όπως αναφέρει το ICOM, τα μουσεία αναδεικνύοντας την πολιτιστική και τη φυσική κληρονομιά, καθώς και τη σύγχρονη δημιουργία, συμβάλλουν ουσιαστικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ως αξιόπιστοι θεσμοί, με ιδιαίτερο κύρος στο σύνολο της κοινωνίας, έχουν τη δυνατότητα να προωθούν τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης υποστηρίζοντας δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Στο ψήφισμα του ICOM "Για τη βιωσιμότητα και την υλοποίηση της Ατζέντας του 2030, Μεταμορφώνοντας τον κόσμο μας" (Κιότο 2019) επισημαίνεται ότι τα μουσεία μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός βιώσιμου μέλλοντος μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, εκθέσεων, τοπικών δράσεων και έρευνας.
Το 2023 η Διεθνής Ημέρα Μουσείων θα επικεντρωθεί στα θέματα Παγκόσμια υγεία και ποιότητα ζωής, Δράση για την κλιματική αλλαγή και Ζωή στη Γη: προστασία της βιοποικιλότητας, που περιλαμβάνονται στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Τουλάχιστον 67 εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης σκοτώθηκαν το 2022, μια θλιβερή αύξηση 50% σε σχέση με το 2021, ενώ σχεδόν τα τρία τέταρτα των γυναικών δημοσιογράφων έχουν υποστεί βία στο διαδίκτυο και μία στις τέσσερις έχει απειληθεί σωματικά.
Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στέλνει μήνυμα υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου και όσως εργάζονται σε αυτόν.
«Πριν από δέκα χρόνια, τα Ηνωμένα Έθνη θέσπισαν ένα Σχέδιο Δράσης για την Ασφάλεια των Δημοσιογράφων για την προστασία των εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης και τον τερματισμό της ατιμωρησίας για εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον τους».
Το φετινό μήνυμα είναι πως «καθώς οι δημοσιογράφοι υπερασπίζονται την αλήθεια, ο κόσμος είναι μαζί τους».
«H ημέρα αυτή υπογραμμίζει μια βασική αλήθεια: Όλη η ελευθερία μας εξαρτάται από την ελευθερία του Τύπου» υπογραμμίζει και προτάσσει πως στη σημερινή και κάθε Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου, ο κόσμος πρέπει να μιλήσει με μία φωνή: «Σταματήστε τις απειλές και τις επιθέσεις. Σταματήστε να συλλαμβάνετε και να φυλακίζετε δημοσιογράφους επειδή κάνουν τη δουλειά τους. Σταματήστε τα ψέματα και την παραπληροφόρηση. Σταματήστε να στοχεύετε την αλήθεια και όσους λένε την αλήθεια».
Στην αρχή του μηνύματός του, ο γενικός γραμματέας επισημαίνει πως για τρεις δεκαετίες, στην Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου, η διεθνής κοινότητα γιορτάζει το έργο των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα μέσα ενημέρωσης.
Αναδεικνύοντας έτι περαιτέρω τη σημασία της ελευθερίας του Τύπου, τονίζει ότι είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. «Δίνει σε όλους μας τα δεδομένα που χρειαζόμαστε για να διαμορφώσουμε απόψεις και να πούμε την αλήθεια στην εξουσία».
Αναφερθείς στο φετινό μήνυμα της Παγκόσμιας αυτής Ημέρας, αναφέρει ότι υπενθυμίζει η ελευθερία του Τύπου αντιπροσωπεύει την ίδια την ψυχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Παράλληλα, ο Αντόνιο Γκουτέρες αναδεικνύει τους κινδύνους που ελλοχεύουν.
«Σε κάθε γωνιά του κόσμου, η ελευθερία του Τύπου δέχεται επίθεση. Η αλήθεια απειλείται από την παραπληροφόρηση και τη ρητορική μίσους που επιδιώκουν να θολώσουν τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μεταξύ επιστήμης και συνωμοσίας.
Η αυξημένη συγκέντρωση της βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης στα χέρια λίγων, η οικονομική κατάρρευση δεκάδων ανεξάρτητων ειδησεογραφικών οργανισμών και η αύξηση των εθνικών νόμων και κανονισμών που καταπνίγουν τους δημοσιογράφους επεκτείνουν περαιτέρω τη λογοκρισία και απειλούν την ελευθερία της έκφρασης.
Εν τω μεταξύ, οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης στοχοποιούνται άμεσα εντός και εκτός διαδικτύου καθώς επιτελούν το ζωτικής σημασίας έργο τους. Παρενοχλούνται συστηματικά, εκφοβίζονται, κρατούνται και φυλακίζονται».
Η βιβλιοθήκη Επιστήμης, Τεχνολογίας και Πολιτισμού «Κ.Θ. Δημαράς» του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών ( ΕΙΕ) ανοίγει ξανά τις πόρτες της για το κοινό από σήμερα 3 Μαίου.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί αύριο, Τετάρτη 3 Μαΐου στις 6 μ.μ., θα μιλήσουν ο πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και διευθυντής, καθηγητής Δημοσθένης Σαρηγιάννης, ο ιστορικός και ομότιμος διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, και ο πρώην επικεφαλής μονάδας για την Ανοικτή Επιστήμη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Κωνσταντίνος Γληνός.
Θα ακολουθήσει συναυλία τζαζ μουσικής με το μουσικό σύνολο «Τerry’s Quartet» και τη φωνή της Τέρης Βακιρτζόγλου.
Βιβλιοθήκη του EIE ιδρύθηκε το 1960 – από το 1993 ονομάζεται «K.Θ. Δημαρά» στη μνήμη του εμπνευστή της, ενός εκ των ιδρυτών του ΕΙΕ. Αποτελούσε Εχει αποτελέσει σημαντική βιβλιοθήκη επιστημονικών περιοδικών στη χώρα, εξυπηρετώντας ερευνητές, γιατρούς, πανεπιστημιακούς, επιστήμονες από βιομηχανίες, υποψήφιους διδάκτορες και φοιτητές και παρέχοντας πρόσβαση σε ξένες Tράπεζες Πληροφοριών της Eυρώπης και Aμερικής.
Τη Βιβλιοθήκη όλα αυτά τα χρόνια, καίτοι ανήκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, τη διαχειριζόταν το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης – το οποίο ΕΚΤ ήταν επιστημονική εγκατάσταση εθνικής χρήσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Με νόμο που ψηφίστηκε το 2019, το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (National Documentation Center) επανασυστήθηκε , παίρνοντας πια αυτοτελή μορφή νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου.
Μετά από την εξέλιξη αυτή σύγκρουση προκαλείται με τους συνδικαλιστές για θέματα πολλά μεταξύ αυτών και το «ποιον» ανήκει η Βιβλιοθήκη;
Η αντιπαράθεση αφορά ταυτόχρονα τον φυσικό χώρο της Βιβλιοθήκης, τους πόρους και τους εργαζομένους της. Σύμφωνα με τροπολογία του 2020 την οποία υποστήριξαν ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ η Βιβλιοθήκη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, η οποία αποτέλεσε Τμήμα της υπηρεσίας του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, ανήκει στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών».
Ωστόσο όσον αφορά στο προσωπικό «με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου που υπηρετεί στις δράσεις της Βιβλιοθήκης, που περιγράφονται στο άρθρο 18 και έχει μεταφερθεί στο ΕΚΤ, μπορεί να μεταφέρεται εκ νέου στο ΕΙΕ, με την ίδια νομική σχέση απασχόλησης και διατηρεί όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις ενεργές κατά τη δημοσίευση του παρόντος συμβάσεις εργασίας ».
Μόνο τέσσερις εργαζόμενοι στην βιβλιοθήκη μπόρεσαν να επιστρέψουν καθώς η επιστροφή και των 17 υπαλλήλων του ΕΙΕ ήταν αδύνατη διότι σε αντίθετη περίπτωση το ψηφιακό κομμάτι του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης θα έμενε πλήρως απογυμνωμένο.
ΑΠΕ ΜΠΕ , Newsroom Αθήνα
Με τη δυσάρεστη στιγμή που ο παρουσιαστής της βραδιάς των βραβείων Όσκαρ, Τζίμι Κίμπελ, φέρνει ένα γαιδουράκι στην σκηνή, με την Lady Gaga να τραγουδάει άβαφτη με ένα σκισμένο τζιν στην σκηνή και με ανατροπές σε ορισμένες κατηγορίες ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας η τελετή απονομή των βραβείων Όσκαρ 2023.
O μεγάλος νικητής ήταν η ταινία Everything Everywhere All At Once, που κατάφερε να αποσπάσει τα εφτά από τα έντεκα Όσκαρ στα οποία ήταν υποψήφια. Η Μισέλ Γέο επικράτησε στην κατηγορία Α’ γυναικείου ρόλου νικώντας την (θεά) Κέιτ Μπλάνσετ και δηλώνοντας στην παραλαβή του βραβείου «Κυρίες μην αφήσετε κανένα σας πει ότι η μπογιά σας πέρασε». Εγραψε μάλιστα ιστορία ούσα η πρώτη γυναίκα ασιατικής καταγωγής που κερδίζει αυτό το βραβείο. Ο ηθοποιός Κι Χούι Κουάν κέρδισε στην κατηγορία Β΄αντρικού ρόλου και εμφανώς συγκινημένος δήλωσε ότι «ως παιδί έφτασα με μια βάρκα, μεγάλωσα σε κέντρο μεταναστών και κάπως έφτασα εδώ. Είναι το αμερικάνικο όνειρο». Το «Τα πάντα όλα» απέσπασε και το μεγαλύτερο βραβείο της βραδιά, αυτό της καλύτερης ταινίας, ενώ και το σκηνοθετικό δίδυμο The Daniels, διακρίθηκαν στην κατηγορία καλύτερου σκηνοθέτη.
Η γερμανική παραγωγή του Netflix «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο» κέρδισε σε 4 κατηγορίες: Διεθνούς ταινίας, Production design, Φωτογραφίας και μουσικής.
Ο Μπρένταν Φρέιζερ καταφερε τελικά να είναι ο μεγάλος νικητής του Α’ Ανδρικού ρόλου για την ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι «Η Φάλαινα». «Δεν εκτίμησα την καριέρα του μέχρι που τελείωσε» δήλωσε συγκινημένος για αυτήν την δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε.
Χωρίς κανένα αγαλματίδιο έφυγαν η ταινία Τάρ του Τοντ Φίλντ και η ταινία Έλβις του Μπαζ Λούρμαν. Μεγάλες ηττημένες ήταν και η Lady Gaga και η Rihanna που έχασαν και οι δύο στην κατηγορία καλύτερου τραγουδιού,με το τραγούδι Naatu Naatu να κερδίζει στο φωτοφίνις για την ινδική παραγωγή «RRR». Ενώ και ο Νομπελίστας συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο, υποψήφιος στην κατηγορία διασκευασμένου σεναρίου για την ταινία Living, έχασε από την Σάρα Πόλευ της ταινίας Women Talking.
Η Ειρήνη Παπά και Βαγγέλης Παπαθανασίου ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που αναφέρθηκαν στο κομμάτι in memorial (εις μνήμην), για τις κινηματογραφικές απώλειες για το προηγούμενο έτος. Μεταξύ των καλλιτεχνών που χάθηκαν την προηγούμενη χρονιά ήταν ο σκηνοθέτης Ζαν Λυκ Γκοντάρ, ο ηθοποιός Ρέι Λιότα, και οι ηθοποιοί Ολίβια Νιούτον Τζον, Ράκελ Γουέλς, Τζίνα Λολομπρίτζιντα.
H φετινή Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών έχει το σχήμα της οδύνης
Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών στην Ελλάδα κουβαλάει το πένθος της τραγωδίας. Οι συγκεντρώσεις, που τιμούν τους ιστορικούς αγώνες των γυναικών και που διεκδικούν την κατάργηση των ανθεκτικών ανισοτήτων εις βάρος τους, θα συγχωνευθούν με τις ευρύτερες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για το δυστύχημα στα Τέμπη. Η απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών γεννά συντριβή και οργή. Γεννά, όμως, και την πολιτική διεκδίκηση για μια διαφορετική ηθική στον κυρίαρχο τρόπο άσκησης κρατικής και δημόσιας πολιτικής, την οποία ο φεμινισμός έχει επί μακρόν πρεσβεύσει.
H οδύνη και το πένθος, όπως έχει υποστηρίξει η Τζούντιθ Μπάτλερ, δεν αποτελούν αναγκαία μια συνθήκη ακινητοποίησης, αλλά κι έναν πόρο πολιτικής δράσης, μέσα από την κοινή αναγνώριση της τρωτότητας και της αλληλεξάρτησής μας. Μια αναγνώριση, η οποία ταυτόχρονα ζητεί έναν άλλο τρόπο δόμησης της συλλογικής μας ζωής, βασισμένο σε μια διαφορετική πολιτική αξιών και ευθύνης [1].
Όπως γράφει η ίδια:
«Όταν χάνουμε κάποιον άνθρωπο ή όταν αποστερούμαστε κάποιον τόπο ή μια κοινότητα, μπορεί απλώς να αισθανθούμε πως περνάμε κάτι προσωρινό, πως το πένθος θα τελειώσει και θα επιτευχθεί κάποια αποκατάσταση της προηγούμενης τάξης. Καθώς, όμως περνάμε ό,τι περνάμε, ίσως μας αποκαλύπτεται κάτι για το ποιοι είμαστε, κάτι που σκιαγραφεί τους δεσμούς μας με τους άλλους, που μας δείχνει ότι αυτοί οι δεσμοί συγκροτούν αυτό που είμαστε […] Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η θλίψη ιδιωτικοποιεί, ότι μας επαναφέρει σε μια μοναχική κατάσταση και ότι, με αυτή την έννοια, αποπολιτικοποιεί. Εγώ όμως νομίζω ότι μας εφοδιάζει με μια περίπλοκη αίσθηση πολιτικής κοινότητας και ότι αυτό το κάνει πρώτα απ’ όλα φέρνοντας στο προσκήνιο τους σχεσιακούς δεσμούς […]» [2]
Αυτό το χαρακτηριστικό είναι που πολλαπλασιάζει τη φωνή των γυναικών του Ιράν, κάνοντάς τη να φτάσει σε κάθε γωνία του πλανήτη, που δημιουργεί παγκόσμια δίκτυα αντίδρασης στην έμφυλη βία και υπεράσπισης των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων, αλλά και που οδηγεί τις φεμινιστικές οργανώσεις σε όλον τον κόσμο να πρωτοστατούν σε αντί-ρατσιστικούς αγώνες, στην υποστήριξη των προσφύγων, σε αντί-πολεμικές συγκεντρώσεις, σε διαδηλώσεις για προνοιακές πολιτικές, στη διεκδίκηση αναγνώρισης και ορατότητας της ευρύτερης έμφυλης πολλαπλότητας, στην απαίτηση για συνθήκες καλύτερης εκπαίδευσης, υγείας και εργασίας για όλους τους πολίτες. Χωρίς να στερούνται των δικών τους αντιφάσεων, εσωτερικών πολεμικών και αντιμαχιών, οι φεμινισμοί σήμερα αναπτύσσονται περισσότερο ως ένα κύμα συμπερίληψης και διαμόρφωσης κοινοτήτων.
Όσο παγκόσμιοι όμως κι αν είναι οι φεμινισμοί, άλλο τόσο είναι τοπικοί, ριζωμένοι στην κοινότητα αναφοράς τους. Από τα διακυβεύματα αυτής της κοινότητας παίρνει το διακριτό του σχήμα κάθε φεμινιστικό κίνημα, από τις συλλογικές της πληγές πάσχει και σε αυτών την επούλωση επιχειρεί να συμβάλει. Σε αυτό το πλαίσιο, η συλλογική θλίψη, που σημαδεύει τις σημερινές πορείες για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών, φέρνει στο προσκήνιο μια διαχρονική φεμινιστική διεκδίκηση: το επιτακτικό αίτημα για πολιτικές της μέριμνας.
Μια από τις θεμελιώτριες της πολιτικής της μέριμνας, στον χώρο των φεμινιστικών σπουδών, η Τζόαν Τρόντο, εξηγεί ότι η μέριμνα [care] περιλαμβάνει όλες εκείνες τις δραστηριότητες που αφορούν «τη διατήρηση, τη συνέχιση και την επανόρθωση του “κόσμου” μας, ώστε να ζούμε σ’ αυτόν όσο καλύτερα γίνεται» [3]. Η τομή που εισάγει αυτή η αντίληψη είναι ότι αποσπά τη μέριμνα από το πεδίο του ιδιωτικού χώρου, από τη νοούμενη γυναικεία «φύση» και από τις καθημερινές φροντίδες ατομικών και διαπροσωπικών αναγκών και τη μετατρέπει σε κεντρική αξία άσκησης πολιτικής και διακυβέρνησης.
Αυτό σημαίνει ότι η φροντίδα και η μέριμνα παύουν να είναι απλώς μια συναισθηματική συνθήκη και μετατρέπονται σε κυρίαρχη ηθικοπολιτική αξία, υλική δράση και απτή ευθύνη. Που με τη σειρά του σημαίνει ότι η πολιτική της μέριμνας καλεί για δημόσιες πολιτικές που αναδιατάσσουν τις κρατικές προτεραιότητες προς τη μεγαλύτερη δυνατή προστασία της ασφάλειας, της υγείας, της σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας και της ευζωίας όλων. Κατά τρόπο, που να «επανορθώνει» όλες εκείνες τις συστημικές και συστηματικές συνθήκες που καθιστούν τους πολίτες ατομικές μονάδες εκτεθειμένες σε διαρκείς απειλές και κινδύνους. Σημαίνει, ακόμα, τη διασφάλιση και διατήρηση των κοινών αγαθών, ώστε να είναι προσβάσιμα, με ισοτιμία, ασφάλεια και επάρκεια για όλους και όλες.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς λεπτομερώς έναν κόσμο βασισμένο στην ηθική της μέριμνας. Ένας τέτοιος κόσμος θα προϋπέθετε τη ριζική αναδιαπραγμάτευση της έννοιας της θεσμικής αποτελεσματικότητας, διαφορετικές προτεραιότητες δημόσιας πολιτικής και οικονομικούς σχεδιασμούς, διαφορετική κατανομή και οργάνωση της εργασίας, διαφορετικά πρότυπα δημοκρατικών πρακτικών στη συλλογική και ιδιωτική ζωή. Χάρη (και) στους φεμινισμούς, όμως, μπορούμε να φανταστούμε αδρά έναν τέτοιο κόσμο. Και πενθώντας μαζί για αυτό που δεν έχουμε, να μπορέσουμε να το διεκδικήσουμε.
[1] Τζούντιθ Μπάτλερ, «Βία, Πένθος, Πολιτική», στο Τζ. Μπάτλερ, Ευάλωτη ζωή: Οι δυνάμεις του πένθους και της βίας, μτφ. Μ. Λαλιώτης, Κ. Αθανασίου, Αθήνα: Νήσος, 2009.
[2] Στο ίδιο, σ. 70-71.
[3] Τζόαν Τρόντο, Για μια πολιτική της μέριμνας [care] σ’ έναν ευάλωτο κόσμο, μτφ. Μ. Τσεβρενή, Αθήνα: Πόλις, 2011, σ. 221.
Βασιάννα Κωνσταντοπούλου Ψυχολόγος, Δρ.Παν/μίου Αθηνών
Από το 2017 και κάθε χρόνο η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, συνδεδεμένη με την ημερομηνία θανάτου (9 Φεβρουαρίου 1857) του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού. Στο πλαίσιο του φετινού εορτασμού, το υπουργείο Εξωτερικών ένα ολιγόλεπτο βίντεο, που διατρέχει την ελληνική ποιητική δημιουργία.
Στο βίντεο με θέμα «Η ελληνική γλώσσα στη διαχρονία της … η αναμάγευση του κόσμου», που δημιουργήθηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, νέοι και νέες από 23 χώρες ανά τον κόσμο που διδάσκονται την ελληνική γλώσσα μάς «ταξιδεύουν» σε τρεις χιλιετίες ελληνικής ποίησης.
Μέσα από στίχους μεγάλων Ελλήνων δημιουργών, ανθολογείται με λιτότητα και ευαισθησία το πανανθρώπινο μεγαλείο του ελληνικού πνεύματος και της ελληνικής ψυχής ως γενεσιουργός δύναμη και ανεξάντλητος τροφοδότης του σύγχρονου πολιτισμού, επισημαίνεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.
Φίλιππος Τσιμπόγλου: Πέθανε ο γενικός διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης
Με βαθύτατη οδύνη, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (ΕΒΕ) ανακοίνωσε τον αδόκητο θάνατο του Γενικού Διευθυντή της Φίλιππου Χ. Τσιμπόγλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σήμερα, Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023, σε ηλικία 66 ετών, έπειτα από ολιγοήμερη ασθένεια.
Ο Φίλιππος Χ. Τσιμπόγλου εργάστηκε ακούραστα και ανάλωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος. Ο πρόεδρος, τα μέλη του Εφορευτικού Συμβουλίου και όλο το προσωπικό της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη θα τιμήσει τη μνήμη του Φίλιππου Τσιμπόγλου, όπως του αξίζει.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου και ώρα 11.30 από τον Ι.Ν. Αγ.Κων/νου του Νεκροταφείου Ζωγράφου.
Ποιος ήταν
Άνθρωπος με βαθιά γνώση για τις βιβλιοθήκες και το βιβλίο, ευρύτατα μορφωμένος, με όραμα για την ανάπτυξη των βιβλιοθηκών στη χώρα μας και οδηγό σε όλη του τη διαδρομή τη συνεργασία και τη συνέργεια, ο Φίλιππος Τσιμπόγλου ανέλαβε την διεύθυνση της ΕΒΕ το 2014 σε μια κρίσιμη για την ιστορία της περίοδο και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να τη μεταμορφώσει σε ένα σύγχρονο οργανισμό. Ολοκλήρωσε με επιτυχία το τιτάνιο έργο της μετεγκατάστασης της στο νέο της κτήριο στο Κέντρο Πολιτισμού ΙΣΝ και έθεσε τα θεμέλια για το Εθνικό Δίκτυο Δημοσίων και Δημοτικών Βιβλιοθηκών σε στέρεες βάσεις.
Ο Φίλιππος Τσιμπόγλου γεννήθηκε το 1956 σε ένα χωριό των Φαρσάλων, σπούδασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕ) και πήρε το διδακτορικό του από το τμήμα Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Εργάστηκε για περισσότερα από 15 χρόνια στο Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών ως υπεύθυνος Ευρωπαϊκών, διαρθρωτικών και αναπτυξιακών προγραμμάτων.
Υπήρξε ex officio μέλος της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στο σχεδιασμό του νέου κτηρίου της βιβλιοθήκης «Στέλιος Ιωάννου» του Πανεπιστημίου Κϋπρου.
Αργίες 2023: Τα 5 τριήμερα της νέας χρονιάς
3/1/2023
Οι εθνικές εορτές της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου τη νέα χρονιά «πέφτουν» Σάββατο.
Η Πρωτομαγιά «πέφτει» ημέρα Δευτέρα, όπως και τα Χριστούγεννα του 2023.